TANIEC DLA OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

TANIEC – świetna forma zabawy dla osób z niepełnosprawnością

Każdy człowiek chce być chociaż przez chwilę w centrum zainteresowania.
Szczególnie osoby niepełnosprawne wymagają zainteresowania opiekunów i społeczeństwa, aby mogły normalnie funkcjonować w rodzinie i w społeczeństwie lokalnym.

Muzyka jest przyjemna do słuchania dla wszystkich, różnica występuje tylko w indywidualnym podejściu i upodobaniu w jej percepcji.
Słuchający na ogół interpretuje ruchem muzykę: kiwaniem głową, tupaniem, wybijaniem rytmu palcami lub dłonią, całym ciałem.
Jeżeli muzyka niesie tyle przyjemności i tak jest mobilizująca do ruchu, można i należy ją wykorzystać do rehabilitacji osób niepełnosprawnych.
Muzyka, rytm i melodia wymusza na ćwiczącym ruch o pożądanej amplitudzie i zakresie tworząc przemyślany układ ćwiczeń rehabilitacyjnych inaczej nazywając – taniec integracyjny.
Taniec to nie tylko umiejętność stawiania kroków i ruchu ciała w rytmie muzyki, to również nauczanie form towarzyskich, takich jak przedstawianie się, przywitanie, pozdrowienie, proszenie do tańca i dziękowanie za wspólny taniec i towarzystwo, zachowanie się przy stole i w towarzystwie starszych osób. Jest to także przygotowanie do życia. Innym pożądanym efektem nauki tańca jest nabywanie wiadomości o muzyce, rytmie, melodii oraz o kulturze narodów, skąd nauczane tańce pochodzą. W czasie zajęć kształtowany jest również słuch muzyczny.
Przede wszystkim taniec w rehabilitacji może spełniać rolę korekcyjną, kształtuje poprawną postawę ciała, ułatwia przemieszczanie się, pobudza wyobraźnię, stymuluje muzykalność.
Bawić się przy muzyce, tańczyć, lubią wszyscy bez względu na wiek, sprawność fizyczną czy umysłową. Jak stwierdził to mistrz świata w tańcu towarzyskim Walther Laird, “taniec jest dla człowieka od 5 do 95 lat”.
Radość niepełnosprawnych tańczących, oraz ich opiekunów jest zwykle tak duża, że kompensuje pewne utrudnienia i nieco nienaturalne ustawienie pary czy grupy w tańcu.
Lekcje tańca to również wymarzona forma ruchu, zabawy, bo jest to ruch w najbliższym kontakcie z kolegą – koleżanką, partnerem – partnerką.